.
توی ذهنم سکوتِ انباری است
که پر از بمب های ساعتی است
کوه آتشفان کاغذ ها
در دلش خاطرات خط خطی است
.
پای میز همیشه یک رنگم
می نشینم که دردِ دل دارم
کاغذ من به زیر باران ماند
گریه کرده دوباره افکارم
.
می نویسم "دوباره تنهایی"
شب شده دوباره مهتاب است
می نویسم همیشه بیدارم
می نویسم شب است و او خواب است
.
در تماشای دیگران هستم
پرده ها را کنار من زده ام
شهر من بی ستاره تر شده است
چشم در چشم آسمان شده ام
.
قاصدک آمد و کنارم ماند
حرف ها را یکی یکی گفتم
گریه هم سهم کودکان باشد
من که مَردم ، همیشه سر سختم
.
قهوه ی تلخ از دهان افتاد
زندگی که همیشه بی او نیست
گر چه قلبم پر از تَرَک شده است
قلب یک مرد ، بند به یک مو نیست
.
آتشی در میان ذهن من است
خاطرات سیاه می سوزد
چرخ خیاطی قدیمیِ مان
قلب من را دوباره می دوزد
"محمدامین آقایی"
در حالی این نامه را می نویسم که عقل مرا به دیوار منطق چسبانده و گریبانم را گرفته است:
.
دلتنگ شده ام
دلتنگی هم مرا رها کرده است
و چند هفته یکبار به سراغم می آید
میهمان ناخوانده ای که ناگهان می آید و در چشم هایم رود نیل را به پا می کند
و من خیره به آن قایق شکسته لنگر گرفته ام
که تنها امید من برای به دریا زدن است.
.
سالهاست که رفته ای و من سوگند یاد می کنم
که خیابان به خیابان کوچه به کوچه خانه به خانه و اتاق به اتاقِ شهر را گشته ام و نیافتمت
ای دلیل واژه هایی که کنار هم می چینم دلتنگت شده ام
سالیانی است که این زخم کهنه مرهمی جز نگاهت ندارد
می دانم که برگشتی در کار نیست
اما تمنا می کنم که لحظه ای از پیش چشمانم عبور کنی و من سالهای دیگری را به هوای همان نگاه زنده بمانم.
از فرط دلتنگی دیگر نمی توانم مصرعی برایت بگویم یا تکه ای بنویسم که زبانم الکن است و دلم تنگ
و شعرهایم نم کشیده اند.
.
افسوس که صدایم را کوه انعکاس می دهد اما به گوش سنگین قلبت نمی رسد
افسوس که این نامه هم به دستان سبزت نمی رسد
.
شاید این اولین و آخرین نامه من به تو باشد
زیرا من نه ذره ای صبر و شکیبایی شاملو را دارم و نه ذره ای عمر با برکت او را.
.
نه قلم نای اشک ریختن را دارد
و نه من نای نوشتن را.
کسی در میزند شاید
"مرگ"
به دنبالم آمده است.
.
#محمد_امین_آقایی
درباره این سایت